Agenda

Geen geplande activiteiten.

Populair

Verklaring van de SAP / LCR over de verkiezingen van juni 2009 PDF Print Email
Geschreven door SAP-LCR op woensdag, 29 oktober 2008

De volgende verkiezingen in juni 2009 vinden plaats in een radicaal nieuwe politieke, sociale, economische en ideologische context. De gigantische wereldwijde financiële crisis kondigt een even zware economische crisis aan. Ze gaat gepaard met een verdieping van de ecologische crisis, die vooral tot uiting komt in de versnellende klimaatverandering.

Deze dubbele crisis legt duidelijk alle tegenstellingen van het kapitalistische systeem bloot en heeft nu al een heleboel gevolgen. De neoliberale ideologie kent een crisis zonder voorgaande die er op termijn toe kan leiden dat de heersende klasse ze zelf laat vallen om ze stapsgewijs te vervangen door andere methoden van uitbuiting van de arbeid. Binnen de heersende klasse en haar politieke verlengstukken, zowel van links als van rechts, wordt wat tot enkele maanden geleden nog als ‘natuurwet’ gold, nu bij het afval gezet.

Terwijl ze daarbij hun eigen verantwoordelijkheid voor meer dan 25 jaar neoliberaal beleid verbergen, praten ze vandaag over niets anders meer dan « regulering » en overheidsinterventie ». Eerst praten ze de nationalisering van de banken en de verliezen goed, om nadien de winsten des te beter opnieuw  te kunnen privatiseren. Ze hebben het over het « reglementeren » van de banken terwijl ze allemaal, sociaal-democraten en groenen inbegrepen, slechts enkele maanden geleden nog het Verdrag van Lissabon hebben goedgekeurd. De belangrijkste artikelen daarvan verbieden elke vorm van het aan banden leggen van de markten. Anderen daarentegen proberen kost wat kost het neoliberale model te behouden zoals het is door zich te beperken tot schamele aanpassingen in de marge.  

 

Er opent zich dus een periode van verdeeldheid en conflicten binnen de heersende klasse en de traditionele partijen over de te volgen oriëntatie. Maar we moeten ons geen enkele illusie maken. Wat ook de omvang van de meningsverschillen en de beoogde aanpassingen moge zijn, allen zijn ze het eens over het essentiële doel: het redden en in stand houden van het kapitalistische systeem en het afwentelen van hun crisis op de werkende bevolking en de volkeren van het Zuiden. Deze dragen nochtans geen enkele verantwoordelijkheid voor de crisis, maar voelen wel al dagelijks de gevolgen van de inflatie, de stijgende werkloosheid en toenemende ongelijkheid, net als van de voedsel- en klimaatcrisis.  

Zoals elders worden de gevolgen van de crisis in België hard gevoeld door de sociale meerderheid van gewone werkende mensen. Deze zijn terecht niet bereid om zonder verzet de gevolgen van de economische recessie en de komende besparingsmaatregelen te dragen. Bijkomende factor is dat de heersende klasse van dit land dubbel verdeeld en verzwakt is : enerzijds door de ideologische crisis van het neoliberalisme, anderzijds door de institutionele crisis die het gevolg is van de « communautaire » conflicten.  

In dit kader opent er zich mogelijk een nieuwe cyclus van strijd. De vormen, de omvang en het resultaat van de komende mobilisaties zijn nog onzeker. In elk geval is het duidelijk dat de strategieën, discours en eisen die in de vorige periode overheersten, moeten worden herzien. Het resultaat van het verzet zal in grote mate afhangen van de capaciteit van de arbeidersbeweging om komaf te maken met de strategie van « het minste kwaad » en de « kritische steun » aan haar zogenaamde politieke verlengstukken. Men zal moeten ophouden met het voeren van louter defensieve acties, dikwijls rond achterhaalde ordewoorden. Het resultaat van dit verzet zal ook afhangen van de capaciteit om op termijn een politiek alternatief op te bouwen dat in staat is dat protest te kristalliseren, en haar een vertaling, samenhang en strategie te geven op het politieke en niet louter sociale terrein. 

De noodzaak om een breed en geloofwaardig politiek alternatief ‘links van links’ op te bouwen laat zich dus meer dan ooit voelen, ook al stelt de kwestie zich niet meer in exact dezelfde termen als afgelopen jaren. De mislukking van de laatste pogingen om tot zo’n alternatief te komen rond CAP in Vlaanderen of UAG (Une Autre Gauche) in Franstalig België hypothekeert op korte termijn zulk project. Het is gewoonweg onmogelijk dat tegen de verkiezingen van juni 2009 een nieuwe politieke kracht verschijnt die op een samenhangende en geloofwaardige manier een alternatief kan vertegenwoordigen.  

In deze context hebben de organisaties van de radicale linkerzijde een belangrijke verantwoordelijkheid, te beginnen met de belangrijkste onder hen, de PVDA. Zolang er geen nieuwe, brede politieke kracht is waar alle linkse groepen en organisaties deel van kunnen uitmaken en zolang de wil ontbreekt om zo’n nieuwe kracht op te bouwen, zouden de revolutionaire en radicaal linkse organisaties minstens kunnen pogen een breed gemeenschappelijk electoraal front op te zetten tegenover de kapitalistische crisis en de aanvallen op de wereld van de arbeid.  

Minstens in Franstalig België moeten we helaas constateren dat de wil om tot zulke eenheid te komen, momenteel niet bestaat (in Vlaanderen zijn er gesprekken aan de gang). Uit de ontmoetingen die we met de meeste linkse krachten hebben gehad, bleek dat alle organisaties van de radicale linkerzijde (PTB-PVDA, PC, MAS-LSP) onder een of andere vorm hun eigen lijst zullen indienen voor de regionale en Europese verkiezingen.  Bijna alle laten ze verstaan hun lijsten te willen « openstellen » of « verbreden » naar anderen, maar enkel vertrekkende vanuit hun eigen organisatie en niet binnen het kader van een breder en echt pluralistisch initiatief. Om kort te zijn : elke organisatie wil zelf het laken van de eenheid naar zich toe trekken, wat niet onmiddellijk onze opvatting van eenheid is… 

Geconfronteerd met deze situatie van verdeeldheid, en om ons de nodige tijd te geven om ons voor te bereiden op verkiezingsdeelname, kiezen wij er vandaag al voor om onze eigen lijst neer te leggen voor de Europese verkiezingen in 2009 in de Franstalige kieskring, in Wallonië en Brussel.  

Sinds lang maakten wij de correcte keuze om niet alleen op te komen bij de verkiezingen, of het nu ging om regionale, federale of Europese verkiezingen. Ofwel omdat we deelnamen aan eenheidsinitiatieven, ofwel omdat de verdeeldheid van de radicale linkerzijde zo groot was dat onze deelname deze slechts zou verergeren. Maar als politieke organisatie met een eigen programma en oriëntatie weigeren wij de keuze om al dan niet onze eigen lijsten neer te leggen voor eeuwig ondergeschikt te maken aan het al dan niet lukken van pogingen tot linkse herschikking of aan het sektarisme van anderen.  

Wij kiezen ervoor om een lijst neer te leggen voor de Europese verkiezingen omdat deze laatste ons in staat stellen op te komen voor een programma dat duidelijk antikapitalistisch, democratisch, feministisch, ecosocialistisch en internationalistisch is. De globale crisis van het kapitalisme en het klimaat vereisen globale antwoorden. Als organisatie die deel uitmaakt van een levendige Internationale hebben we sinds lang een praktijk en een specifiek antikapitalistisch programma tegenover de Europese Unie.  

Ons doel met deze verkiezingscampagne is niet om onszelf als « Het Alternatief » voor te stellen, of als een substituut voor de nieuwe politieke kracht ter linkerzijde die we nodig hebben om de verdeeldheid van links te overstijgen. Ook al zullen we er alles aan doen om een maximum aantal stemmen te behalen, toch maken we ons niet de minste illusie over de omvang van ons resultaat. Onze balans zal in de eerste plaats gebaseerd zijn op onze capaciteit om een dynamische campagne te voeren die zich tot doel stelt:   

-         Duidelijk te maken dat enkel strijd en mobilisatie en de coördinatie ervan op Europees niveau het mogelijk zullen maken om de huidige gang van zaken te keren in het belang van de meerderheid van de bevolking.  

-         Het bestaan, de vitaliteit en de noodzaak te propageren van een 100% antikapitalistisch, ecosocialistisch, feministisch en internationalistisch programma, dat zowel in België als in de rest van Europa hoogst noodzakelijk is. 

-         Samen met onze Europese zusterorganisaties van de 4e Internationale en bredere antikapitalistische partijen op Europese schaal een gecoördineerde campagne te voeren die een alternatief verdedigt dat niet louter antineoliberaal is, maar duidelijk antikapitalistisch: noodzaak van een duidelijke breuk met de EU, voor de opbouw van een gans ander soort Unie, in het perspectief van de Verenigde Socialistische Staten van Europa.  

-         De versterking van een pool van fundamentele ideeën, van een militant revolutionair en niet sektarisch collectief, dat sinds vele jaren aanwezig is in talloze strijd- en verzetsbewegingen, en dat deze op een loyale en democratische manier probeert op te bouwen. Wij willen onze organisatie en onze stroming versterken, niet als doel op zich, maar om de strijdbewegingen, de eenheidscollectieven, de sociale bewegingen… waarin we actief zijn te versterken. Op die manier willen wij ook onze bijdrage aan de opbouw van een nieuwe kracht van de antikapitalistische linkerzijde versterken. 

 

Nochtans betekent deze keuze om onze eigen lijst in te dienen voor de Europese verkiezingen niet dat wij in de komende maanden elke eenheidsaanpak opgeven of weigeren. Wij blijven beschikbaar en open voor elke discussie die toelaat een brede electorale eenheid tot stand te brengen. De voorwaarde is wel dat er een echte wil tot eenheid bestaat, die zo breed mogelijk is, minstens de belangrijkste militante en electorale krachten van de radicale linkerzijde in Franstalig België betrekt, met name de PVDA en de PC, en tenslotte aan elke militante kracht en aan « partijlozen » toelaat er ten volle hun plaats in te hebben.   

Mocht blijken dat zo’n gezamenlijke lijst toch nog mogelijk is voor de Europese verkiezingen, zullen wij vanzelfsprekend onze eigen lijst opheffen, en aan zo’n lijst meewerken. In het kader van de regionale verkiezingen, waar lokale omstandigheden ook binnen de radicale linkerzijde tot uiteenlopende conclusies kunnen leiden, zullen wij geval per geval elk voorstel tot gezamenlijke initiatieven bekijken. Maar ook dan zijn het karakter, de omvang en de oriëntatie van het gezamenlijk initiatief belangrijke elementen. 

 

*** 

De keuze om een lijst neer te leggen voor de Europese verkiezingen van juni 2009 betekent natuurlijk een belangrijke uitdaging voor een kleine organisatie zoals de onze, zeker na zoveel jaren afwezigheid van het electorale terrein. We roepen dan ook al onze vrienden en sympathisanten op ons hierbij te helpen. Laat ons samen duidelijk maken dat een ander Europa mogelijk is: een antikapitalistisch, eco-socialistisch, feministisch en internationalistisch alternatief. Voor een Europa waar onze levens meer waard zijn dan hun winsten. En om duidelijk te maken dat het in België net als in de rest van Europa aan de kapitalisten is om hun crisis te betalen!  

Nationale leiding van de SAP / LCR, Belgische afdeling van de Vierde Internationale

15 oktober 2008

 

  

Naar boven