| Internationale solidariteit tussen Chinese en Amerikaanse arbeiders komt in zicht |
 |
 |
 |
| Geschreven door op dinsdag, 07 mei 2013 | |||
 Toen mij werd gevraagd mee te gaan met een rondreis langs vakbondsgroepen in New York, had ik niet verwacht dat de Amerikaanse arbeiders zo geïnteresseerd zijn in hun Chinese collega's. Vorig jaar kreeg ik, zelfs op de conferentie van Labor Notes, nog vragen als: "Waarom hebben de Chinese arbeiders onze banen ingepikt?" Maar in deze trip in de 'Big Apple' zag ik de kansen op internationale solidariteit groeien.
Ik realiseerde me dat het een langzaam proces is en gefundeerd moet zijn op wederkerig begrip. Ik doe mee aan een groep wetenschappers en studenten die Chinese arbeidsvoorwaarden en arbeidsomstandigheden onderzoeken. Om te leren van de ervaringen van de Amerikaanse arbeidersbeweging en met onze kennis over de Chinese, maakten we deze rondreis. We bezochten verschillende groepen:
Zelforganisatie
In bijna elke ontmoeting werd ons gevraagd hoe Chinese arbeiders stakingen organiseren zonder vakbond en zonder beschermende wetgeving. Het werkelijke aantal stakingen en de omvang zijn moeilijk te schatten, maar je kunt een indruk krijgen via de website China Strike. De Amerikaanse arbeiders hebben een uitgebreide regelgeving en gevestigde bonden tot hun beschikking. Maar ze vertelden ons dat de werkgevers slimme advocaten inhuren om de rechten te beperken en smerige trucs uithalen om de arbeiders tegen elkaar uit te spelen.
Uiteindelijk moeten dus zowel de Amerikaanse als de Chinese arbeiders zelf voor hun rechten opkomen.
 Het resultaat van jarenlange strijd in de VS. In China is het contract één velletje. Foto: Chun-Li Lee Vuistdik De leden van de Communication Workers of America lieten ons de arbeidsovereenkomst zien die ze met een aantal firma's in het noord-oosten van de Verenigde Staten hebben afgesloten. Het is zo dik als een boek. Deze gedetailleerde overeenkomst - het resultaat van stakingen, strijd en onderhandelingen van 55 duizend arbeiders - is hun trots en vreugde. Voor elke paragraaf hebben ze gevochten om zo hun rechten te beschermen. En het wordt steeds dikker. Als er een grijs gebied ontdekt is, eisen ze van de werkgever een aanvulling.
Voor mij is dit verbijsterend. Een Chinese arbeidsovereenkomst is één velletje papier. Soms zelfs een niet ingevuld formulier, omdat de arbeider niet weet waar hij of zij recht op heeft. Bovendien schrijven in China de overheid en de werkgever het contract. Arbeiders hebben, ironisch genoeg, niets over de contractvorming te zeggen.
Meer dan loon alleen
We spraken met ontslagen arbeiders die een vakbondsgroep probeerden te vormen in de firma Cablevision. Het punt was: "Hoe vorm je solidariteit met je collega's?" In hun visie gaat het om meer dan alleen loonsverhoging. Zoals ik het begreep, gaat het om opbouwen van wederzijds vertrouwen, hulp en zorg voor elkaar. Overigens kregen de arbeiders hun bedreigde baan terug.
Na een bijeenkomst vroeg ik terloops aan mijn buurman "Wat vind je familie ervan dat je zoveel tijd besteedt aan je collega's?". Hij vertelde me: "Mijn zoon en dochtertje gaan altijd mee als ik met collega's praat. Zij maken deel uit van de beweging."
Aantal gerapporteerde stakingen 2008-2013. Na juni 2012 is de update onvolledig. Via de website kan je rapportages inzien - https://chinastrikes.crowdmap.com
*Chun-Yi Lee is een onderzoekster aan de faculteit voor Politiek en Internationale Relaties van de University of Nottinghem, Groot-Brittannië. Ze is geboren in Taipei (Taiwan). Dit artikel verscheen op 30 april 2013 als blog in Labor Notes (http://www.labornotes.org/blogs/2013/04/edging-toward-international-solidarity). Vertaling Jan Taat voor Solidariteit |
Azië :