Agenda

Geen geplande activiteiten.

Populair

De Belgeaucratie: Point of no return? Voorbeelden van een Scheldestad in verzet. PDF Print Email
Geschreven door Maarten Vansina op donderdag, 09 april 2009

Het mobiliteitsprobleem in Antwerpen sleept aan. Voor BAM (Beheersmaatschappij Antwerpen Mobiel), die heel het proces in goede banen moet leiden, staat er veel op het spel. Ook bij de betrokken ministers stijgt de spanning. Velen willen voor de verkiezingen van juni de doorbraak forceren en zo de eer van het project op hun naam schrijven. Anderen, zoals de burgemeester Patrick Jansens, veranderen nog snel van mening in de hoop het stinkende dossier niet over hun kop te krijgen  De reden voor deze paniek, die in schril contrast staat met de jaren vertraging, wordt gedreven door de verkiezingen. Wij denken echter dat haast geen goede leidraad is als de gezondheid en leefbaarheid van regio Antwerpen op het spel staan.

Men lijkt de crisis te gaan aanwenden om het dossier nog sneller af te handelen. Een crisis, die voor ons als criticasters van het kapitalistisch systeem niet begonnen is in de zomer van 2008. De huidige economische crisis is inherent aan het systeem. De “grote aandeelhouders” van dit systeem zijn er beducht voor, om de zichtbaar geworden scheuren niet te laten escaleren tot fundamentele breuken. De massale nationaliseringen van de banken en de financiële reddingsoperaties van de grootste assen in de huidige economie zijn er niet uit menslievendheid. Ze zijn noodzakelijk om dit systeem niet in vrije val te laten gaan. Het is nu, in het huidige politieke klimaat, mogelijk dat er nog een veel grotere depressie volgt.

Het walgelijkste, en vandaar mijn verwijzing naar de crisis, is dat men die crisis gaat aanwenden om dit dossier snel af te handelen. Men spreekt over de enorme werkgelegenheid die het BAM-voorstel met zich mee zou brengen. Men spreekt over doortastend handelen, snelle beslissingen, duidelijke communicatie… De conclusie is dat alleen door een ver doorgedreven inzicht, betrokkenheid en participatie van de totale bevolking er kans is op vooruitgang. De rede voor paniek, want dat is het, komt voort uit de angst voor bemoeienis van de bevolking. De leiders van dit land hebben het moeilijk wanneer de bevolking mee gaat debatteren, alternatieve voorstellen gaat formuleren en, laat het alstublieft uit, mee aan politiek doet…

Nutteloze BAM

Vanuit Antwerpen komt een hoopvol geluid. Een groep mensen die genoeg heeft van de “Belgeaucratie” moeit zich in het publieke debat. Actiegroepen als Straten Generaal en Ademloos hebben de laatste maanden enorm veel verwezenlijkt. Vanuit een geëngageerde basis en betrokkenheid met het Antwerpse leven formuleerden zij aanvankelijk kritiek op de waanzinnige werking van BAM. Zij slaagden erin om een stem te geven aan het protest. “Wij willen als Antwerpenaren mee beslissen over onze stad”. Ademloos slaagde er in een volksraadpleging af te dwingen via handtekeningen. Straten Generaal kon ervoor zorgen dat zijn alternatief voorstel mee onderzocht werd.

Door zeer duidelijke communicatie en agitatie slaagden beide groepen erin meer impact te hebben op de Antwerpse bevolking dan de geldverslindende BAM. (Zie ook artikel Zwijgen en stikken van 2 december 2008). Het ziet er zeer sterk naar uit dat indien het voorstel van BAM niet gekozen wordt als beste oplossing, de organisatie zelf nog meer onder vuur zal komen te staan. Hoe kan je een organisatie blijven verdedigen die na 6 jaar nutteloos is gebleken? Na de uiteindelijke beslissing in dit dossier moet er absoluut een onderzoek komen naar de gang van zaken. Er is onwaarschijnlijk geknoeid geweest met verspilling van gelden en tijd tot gevolg. Tijd die men nu niet moet trachten te recupereren.

Ondemocratische beluitvorming

Overzicht krijgen op alle gegevens die er beschikbaar zijn in deze zaak kost enorm veel moeite. Ook dat is een verantwoordelijkheid van BAM. Er wordt veel media-aandacht gegeven aan het debat. Maar slechts weinig van die aandacht gaat naar de concrete inhoud zelf. Bij het schrijven van dit artikel heb ik dat ook ondervonden. Hier speelt de website van Straten Generaal en Ademloos absoluut een cruciale rol. Toch raad ik de lezer aan om zelf op zoek te gaan naar informatie. Wetenschappelijke gegevens en conclusies spreken elkaar naargelang de bron voortdurend tegen. Zo lijkt het of iedereen zo maar iets vertelt. Vergelijk de conclusies van de laatste ARUP-studie maar eens van BAM met die van Straten Generaal. Beide claimen ze de beste oplossing in huis te hebben. Indien de media slechts één van beide verhalen weergeeft, krijg je een volledige vertekening van het verhaal.

Dit dossier legt niet alleen de malafide werking van bepaalde belangengroepen bloot, het zegt ook veel over de ondemocratische besluitvorming in dit land. Indien er geen mensen geweest waren die deze zaak met zoveel aandacht volgden, had dit schandaal misschien onopgemerkt gepasseerd. Ook de rol van de media komt hierin in een absoluut slecht daglicht te staan. Als onafhankelijke journalisten meer konden bezig zijn met het uitpluizen van dossiers dan was informatie veel toegankelijker voor iedereen. Maar jammer genoeg blijft onderzoeksjournalistiek maar een marginaal subgenre.

Naar boven