Agenda

Geen geplande activiteiten.

Populair

Frans- of Nederlandstalig: gelijke rechten… PDF Print Email
Geschreven door Chris Den Hond op maandag, 26 april 2010

Niet in staat om de sociale crisis op te lossen, valt de regering over de communautaire kwestie: BHV, het regionaliseren van dossiers en de taalkwestie rond Brussel. In een reeks staatshervormingen vroeger zijn een aantal socio-economische dossiers gecommunautariseerd of geregionaliseerd: energie, urbanisme, leefmilieu, werkgelegenheid, economie, huisvesting, landbouw, openbare werken en transport. Sommige dossiers zijn al geregionaliseerd, andere slechts gedeeltelijk en de Vlaamse rechterzijde eist de volledige regionalisering. Waalse, Brusselse of Vlaamse werkmensen worden zo meer en meer geïsoleerd, worden verplicht hun sociale verworvenheden te verdedigen in een klein regionalistisch kader, waar ze geconfronteerd worden met dezelfde liberale politiek van de burgerij of regering, of ze nu Vlaams, Brussels, Waals of Belgisch is.

Daarenboven is er de taalkwestie rond Brussel. In de 6 "Vlaamse" faciliteitengemeenten rond Brussel wonen meer dan 50% Franstaligen: Wemmel, Wezembeek-Oppem, Kraainem, Drogenbos, Linkebeek, St.Genesius Rode. In 16 andere "Vlaamse" randgemeenten van Brussel heb je een Franstalige minderheid, gaande van 10% tot 40%, zonder taalfaciliteiten. Daar is kinderopvang in het Frans of naar school gaan in het Frans verboden. Dat is niet conform met het Europees Handvest van de Raad van Europa voor de bescherming van regionale talen of talen van minderheden. België heeft dat verdrag wel getekend in 1995, maar nooit geratificeerd. 

De taalgrens is vastgelegd op basis van een volkstelling die dateert uit 1947. Gezien de demografische evolutie kan je moeilijk vasthouden aan die taalgrens en dan ook nog de culturele rechten ontzeggen aan een Franstalige minderheid in "Vlaamse" gemeenten. Het is daarom logisch de gemeenten rond Brussel bij het Brussels gewest te voegen. De tweetaligheid zou er gegarandeerd zijn en de regio Brussel zou een leefbaardere regio worden. Met heel wat positieve gevolgen op sociaal vlak: minder overvolle franstalige scholen in Brussel, minder werkloosheid, ...  

... en een strijdplan!!  

Want de echte problemen van de mensen, daar houden de regeringspartijen zich niet mee bezig. Heel wat huishoudens hebben het hard te verduren. De deeltijdse werkloosheid is sterk gestegen de laatste maanden, het regent ontslagen, herstructureringen en bedrijfssluitingen. Opel (Antwerpen), Caromills (Charleroi), Godiva (Brussel), Carrefour (overal) zijn slechts de meest recente voorbeelden. De onderhandelingen tussen vakbonden en patronaat over de harmonisering van het statuut van bedienden en arbeiders geraken maar niet uit de startblokken. En de nationale conferentie over de pensioenen is een belangrijk moment voor miljoenen loontrekkenden in de privé en in de openbare sector, voor werklozen en bruggepensioneerden. De Belgische regering (hopelijk kan ze niet meer recht na de val) zet zich over het algemeen in het spoor van de Europese patronale aanbevelingen en de Europese Unie. Die zijn voor een optrekking van de pensioenleeftijd.  

Vele vakbondsmilitanten stellen zich terecht de vraag wat de vakbondsleidingen in petto hebben om hieraan efficiënt weerwerk te bieden. Overleggen of de strijd aangaan? Enkele recente stakingen hebben aangetoond dat weerwerk bieden kan leiden tot overwinningen. En dat de aanval de beste verdediging is tegen het patronaal offensief. Wij willen weten wat het strijdplan is van onze vakbonden, want het wordt tijd dat de echte problemen in dit land worden aangepakt.

Naar boven